فریاد یا سکوت؟
انقلاب اسلامی ایران درسال 57به پیروزی رسید اما درمقاطع مختلف از تاریخ ایران مبارزات مختلفی آغاز وبدون پیروزی ویاپیروزی هایی سطحی به دلایل مختلف نیمه کاره رهاشد. مبارزاتی که منجربه انقلاب 57 شدنیز با فراز وفرود هایی رو برو بوده است. مجاهدین اسلام به رهبری سیدمجتبی نواب صفوی یکی از سازمان یافته ترین گروه هایی بود که در مسیر انقلاب 57 حرکت می کرده است اما بعد از دستگیری گسترده ی اعضای آن وبه شهادت رساندن آنان تب انقلابی مردم تااندازه ای فروکش کرد،اما به دنبال اتفاقات سالهای 42ودر ادامه ی آن درسالگردآن حوادث انقلاب ایران این باربه رهبری انسانی آسمانی که آن زمان مردم اورا بانام حاج آقا روح الله وبعد ها امام خمینی می شناختند باخون هاورشادت های فراوان درسال 57 به پیروزی رسید،اما باردیگردرتابستان 59انقلاب نوپای ایران با آزمونی سخت مواجه شد،که خودحدیث مفصلی ازرشادت، شهادت،خون وآتش دارد.واماامروز...انقلابی که نهال نوپای آن باخون چندصدهزار شهید آبیاری شده به درخت تناوری تبدیل شده که قدرت طلبان برای تصاحب ثمره ی آن به هرشکلی که می خواهند برآن دست درازی کنند.آیا من وتوباید سکوت کنیم؟یاباهرابزاری ازاین اتفاق جلوگیری کنیم؟میدان شهدا،مدرسه ی فیضیه،اروند،شلمچه وفکه امروزکجاست؟ونواب صفوی هاوهمت ها امروزکجایند؟ آیا من وتوباید سکوت کنیم؟انقلاب ما انقلاب دروغ،تحاجم،حمله به مردم،دزدی بیت المال مردم وتهمت نیست اما قدرت طلبان امروز با این اعمال ادعای مسلمانی وانقلابی بودن دارند، آیا من وتوباید سکوت کنیم؟انتخابات دهم عزت وآزادی انقلابی مردم را به سخره گرفت ودولت نهم همه ارکان انقلاب اسلامی را بی حرمت کرد،حافظه تاریخی ما اظهارات مشایی وحرمت شکنی مراجع،هاله ی نور وسخره ی شعورمردم،آمار غلط بیکاری وتورم، اتهام به 25سال خدمت صادقانه توسط احمدی نژاد و...را فراموش نخواهد کرد، اجازه نمی دهیم جنبش انقلابی برای حفظ میراث امام وشهدا خاموش شود.ودروغ جایگزین آزادگی ورشادت شود.شاید فردا طلوع پیروزی را نبینیم اما اما لااقل شرمسار شهیدان ازابتدای مبارزات ایران تاکنون نخواهیم شد.
